ΤΑ ΜΙΤΑΤΑ

[vangelisk]

Τα παλιά χρόνια που δεν υπήρχαν δρόμοι και αυτοκίνητα, η επεξεργασία του γάλακτος των αιγοπροβάτων και η παραγωγή τυροκομικών προϊόντων έπρεπε να γίνεται από τους ίδιους τους κτηνοτρόφους.

Η επεξεργασία του γάλακτος γινότανε στα μιτάτα. Τα μιτάτα ήτανε πετρόκτιστα κτίσματα στους χώρους που άρμεγαν τα αιγοπρόβατα, στις χαλέπες.

Στο χωριό μας είναι περισσότερο γνωστά σήμερα τα εξής μιτάτα: Της Καρανταλές, του Σοκαρά, της Κουτουμάτσας, της Καλογρές, του Μανά, του Κατσούλη τα χάλαρα, του Μετοχιού, το Παλιομίτατο στου Μανά, τα Πάνω Σπίτια, της Πείνας το μιτάτο κ.α.

Όποιος κτηνοτρόφος δεν είχε δικό του μιτάτο για να επεξεργάζεται το γάλα των αιγοπροβάτων του έπρεπε να "μιτατέψει", να συνεργαστεί δηλαδή με κάποιον άλλο κτηνοτρόφο που είχε δικό του μιτάτο.

Τα είδη των τυροκομικών προϊόντων που παρασκευαζότανε ήτανε συνήθως μυζήθρα και κεφαλότύρι. Βέβαια ούτε λόγος να γίνεται για τις επικρατούσες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας των τροφίμων στα μιτάτα!!

Το τυρί που παρασκεύαζαν, μετά την ωρίμανσή του, το τοποθετούσαν μέσα σε κοφίνια τυίγμένο σε φύλλα ασφεντυλιάς για να προστατεύεται από τους κραδασμούς της μεταφοράς, φόρτωναν τα κοφίνια στα γαϊδουράκια και το μετέφεραν στη Χώρα, στο Ρέθυμνο δηλαδή, για να το πουλήσουν σε συνεργαζόμενα καταστήματα τροφίμων.

Τα μιτάτα έπαψαν να λειτουργούν με την εμφάνιση των οργανωμένων επιχειρήσεων τυροκομείων και ιδίως με την κατασκευή του αμαξωτού δρόμου στις αρχές της δεκαετίας του 1960 που συνδέει το χωριό μας με τα Ρούστικα και υπήρχε η δυνατότητα στους κτηνοτρόφους να πουλούν το γάλα τους.