Η ΠΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ

[vangelisk]

Όπως είναι γνωστό, η πτηνοτροφία είναι κλάδος της αγροτικής οικονομίας που ασχολείται με την εκτροφή πουλερικών.

Στα παλιότερα χρόνια η πτηνοτροφία δεν ήταν συστηματική. Συνηθιζόταν μονάχα στα χωριάτικα σπίτια, όπου έτρεφαν διάφορα πουλερικά για να παίρνουν τα αυγά και το κρέας τους. Τα πουλιά ζούσαν χωρίς καμιά ιδιαίτερη φροντίδα.

Αργότερα η πτηνοτροφία έγινε συστηματική, εντατική θα μπορούσαμε να πούμε, σε οργανωμένες επιχειρήσεις και με μεγάλο αριθμό πουλερικών.

Στη συστηματική πτηνοτροφεία τα πουλερικά μεγαλώνουν και αυξάνουν σε αριθμό πολύ γρήγορα και ξεπερνούν τα άλλα είδη ζώων στην παραγωγή φτηνού και καλής ποιότητας κρέατος. Σε ηλικία 65-70 ημερών τα κλωσόπουλα από διάφορες κρεατοπαραγωγικές ποικιλίες ζυγίζουν 1,3 - 1,4 κιλά.


Στη δεκαετία του 1960 άρχισε να κάνει την εμφάνιση τους στο χωριό μας η συστηματική εκτροφή πουλερικών (ορνίθων) για την παραγωγή κρέατος.

Με δανειοδοτήσεις και επιδοτήσεις του Κράτους κατασκευάστηκαν κάποια σύγχρονα κοτέτσια ευρύχωρα, φωτεινά, με τέλειο αερισμό.

Τα κλωσόπουλα που εκτρέφονταν δεν τα εκκόλαπταν οι κότες. Υπήρχε από τότε μηχανικό σύστημα που απλούστευε την επώαση και μεγάλωνε καταπληκτικά τον αριθμό των πουλερικών. Ο μηχανικός αυτός τρόπος ήταν η "εκκολαπτική μηχανή" που είχε αντικαταστήσει την κλώσα.

Φυσικά, κάθε πτηνοτρόφος δεν είχε τη δική του εκκολαπτική μηχανή, αφού η διαδικασία της εκκόλαψης και της «ανατροφής» του κλωσόπουλου δεν ήταν απλή υπόθεση που απαιτούσε μόνο την ύπαρξη μηχανής.

Υπήρχαν οργανωμένες επιχειρήσεις που έκαναν την εκκόλαψη και την ανατροφή του κλωσόπουλου και στη συνέχεια προμήθευαν τους πτηνοτρόφους.

Για την εκτροφή των κλωσόπουλων χρησιμοποιούνταν έτοιμες ζωοτροφές, «φυράματα» τα λέγανε, που τις αγόραζαν οι πτηνοτρόφοι συσκευασμένες σε τσουβάλια.

Επειδή τα κλωσόπουλα έπρεπε να τρώνε μέρα – νύκτα, για να μεγαλώσουν γρήγορα, έπρεπε να υπάρχει ο κατάλληλος φωτισμός τη νύκτα. Όπου δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα χρησιμοποιούνταν ειδικές λάμπες που άναβαν με υγραέριο.

Όταν τα κλωσόπουλα μεγάλωναν και έφταναν στο επιθυμητό βάρος, ερχόταν οι έμποροι και τα έπαιρναν για να τα σφάξουν.

Για να πιαστούν, όμως, τα κοτόπουλα στον τεράστιο χώρο του πτηνοτροφείου, λόγω του μεγάλου αριθμού τους, έπρεπε να «στηθεί» ολόκληρη επιχείρηση.

Στο χωριό μας τρία άτομα, με τις οικογένειές τους, ασχολήθηκαν με την πτηνοτροφία, οι εξής:
1.- Ανδρέας Βαρδάκης,
2.- Μισαήλης Δασκαλάκης.
3.- Βασίλης Παπαδάκης

Η ενασχόληση όμως και των τριών οικογενειών με τη δραστηριότητα αυτή σταδιακά άρχισε να μειώνεται και μετά από κάποια χρόνια εγκαταλείφθηκε.

Λόγοι της εγκατάλειψης δεν ήταν μόνο το υψηλός κόστος παραγωγής και ο εντεινόμενος ανταγωνισμός, αλλά και το γεγονός ότι κανένα από αυτά τα ορνιθοτροφεία δεν είχε χτισθεί σε χώρο με δυνατότητα πρόσβασης των μεγάλων φορτηγών αυτοκινήτων για την εκφόρτωση των πτηνοτροφών.