Ο ΕΥΚΑΛΥΠΤΟΣ

[vangelisk]

Γύρω – γύρω από την εκκλησία της Παναγίας στην πλατεία του χωριού, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960 υπήρχε αυλόγυρος που έκλεινε με σιδερένια πόρτα. Στην κορυφή καθεμιάς από τις δύο κολώνες της πόρτας του αυλόγυρου και υπήρχε το αγαλματάκι ενός αγγέλου.

Ένα από τα δυο αυτά αγαλματάκια σώζεται ακόμη και έχει τοποθετηθεί στην μια κολώνα του αυλόγυρου της Παναγίας στο Περαχώρι.

Έξω από τον αυλόγυρο της εκκλησίας στην Πλατεία, στην νότια ανατολική της πλευρά, δηλαδή περίπου του Ιερού της εκκλησίας και του σπιτιού του Πολογιώργη υπήρχε ένας τεράστιος ευκάλυπτος.

Στα μέσα, λοιπόν, της δεκαετίας του 1960 αποφασίστηκε ότι θα έπρεπε να χαλαστεί ο αυλόγυρος της εκκλησίας και να ξεριζωθεί ο ευκάλυπτος προκειμένου να ανοίξει ο χώρος και να μεγαλώσει η πλατεία.

Ως συνήθως στην ιδέα αυτή δεν συμφωνούσαν όλοι. Υπήρχαν κι αυτοί που πίστευαν ότι ένα δέντρο στην πλατεία του χωριού χρειαζότανε και ότι δεν θα έπρεπε να ξεριζωθεί ο τεράστιος ευκάλυπτος που υπήρχε.

Μεταξύ αυτών που δεν συμφωνούσαν ήταν και ο Μάκης ο Γαρμπής.

Τελικά επικράτησε η άποψη να ξεριζωθεί ο ευκάλυπτος και να χαλαστεί ο αυλόγυρος για να μεγαλώσει ο χώρος της Πλατείας.

Για να ξεριζωθεί ο ευκάλυπτος, επειδή ήταν τεράστιος, μια που δεν υπήρχαν τότε ξυλοκοπτικά μηχανήματα, επιλέχθηκε η τεχνική του ξεριζωμού του. Άνοιξαν γύρω – γύρω από τον ευκάλυπτο ένα λάκκο, έκοψαν τις ρίζες και ο ευκάλυπτος αναγκάστηκε να πέσει.

Ο Μάκης ο Γαρμπής που ήταν το σπίτι του στην πλατεία και είχε το συνήθειο να ξυπνά για πρωί το μεσημέρι, περίγραφε τη σκηνή του ξεριζωμού ως εξής:

- Ξυπνώ, που λες, ένα πρωί κι ήντα να δω!! Θωρώ το Σούχλη να σκάφτει μέσα σ’ ένα λάκκο απόξω από τον ευκάλυπτο και τσι μπουντάλες να στέκουνε απόξω και να ξανοίγουνε!!

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι άλλα δύο δέντρα ευκαλύπτων υπήρχαν στον αυλόγυρο του Δημοτικού σχολείου, από την πλευρά του δρόμου. Και τα δύο αυτά δέντρα το ίδιο διάστημα ξεριζώθηκαν.