ΠΟΥ ΦΤΑΝΑΜΕ ΝΕ ΕΔΑ;

[vangelisk]

Του Χατζηδογιώργη του άρεσε να διήγατε παλιές ιστορίες. Όμως, άμα γέρασε, άρχισε να ξεχνά. Ιδιαίτερα, όταν στη ροή της ιστορίας τον διέκοπτε ο ακροατής του για να τον ρωτήσει κάτι επεξηγηματικό, όταν δηλαδή του άλλαζε κουβέντα, ξεχνούσε το σημείο της αφήγησης που είχε σταματήσει.

Όταν, λοιπόν, ξεχνούσε σε ποιο σημείο έφτανε ρωτούσε τον ακροατή του:

- Που φτάναμε νε εδά;