Ο Μιχάλης ο Τζούρμπος από τα Σελλιά ερχότανε συχνά πυκνά στο χωριό.
Κάποια Κυριακή ήτανε ένα μνημόσυνο και ήταν μαζεμένος κόσμος στην εκκλησία.
Βγαίνοντας από την εκκλησία ο Κωστής ο Ψηλός βλέπει απέξω τον Τζουρμπομιχάλη.
Τον πλησιάζει, λοιπόν, και του λέει στο αφτί, για να μην το ακούσουν οι άλλοι:
- Μιχάλη, Αγαπάς το μ..;
Αμέσως, με όλη τη δύναμη της φωνής του για να τον ακούσουν όλοι, απαντά ο Τζουρμπομιχάλης:
-Να σου πω θέλει Κωστή πως αγαπώ το μ... Κωστή, αγαπώ το μ... σαν ούλο τον κόσμο. Μα δεν τρώω γιατί θέλω να πάω ολόρθος στον Παράδεισο.
Περιττό να πούμε ότι ο Κωστής έγινε κατακκόκινος από την ντροπή του!!