Η ΑΡΔΕΥΣΗ

[vangelisk]

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960 που κατασκευάστηκε το δίκτυο ύδρευσης στο χωριό μας, δίκτυο άρδευσης δεν υπήρχε.

Ο μοναδική χώρος μέσα στο χωριό που μπορούσε να φυτέψει κάποιος περιβόλι ήταν μια έκταση λιγότερη του ενός στρέμματος στην Κάτω Βρύση. Η έκταση αυτή αρδευότανε με το νερό που περίσσευε από τις χρήσεις ύδρευσης και ποτίσματος ζώων.

Το νερό που περίσσευε συγκεντρωνότανε σε μια στέρνα και από εκεί με αύλακες ποτιζότανε τα περιβόλια. Η έκταση αυτή στην Κάτω Βρύση που είχε τη δυνατότητα να ποτιστεί ακόμη και σήμερα είναι μοιρασμένη σε δέκα μοιράσια, μερίδια δηλαδή.

Εκτός από την Κάτω Βρύση, περιβόλια μπορούσαν να φυτευτούν και σε δύο άλλα μέρη. Στους Αγίους Σαράντες και στις Νύφης τα Ποτάμια.

Στους Αγίους Σαράντες η μορφολογία του εδάφους δεν επέτρεπε να φυτευτούν περιβόλια σε μεγάλη έκταση.

Στις Νύφης τα Ποτάμια, λόγω της μορφολογίας του εδάφους, υπήρχε η δυνατότητα άρδευσης με φυσική ροή μεγαλης έκτασης.

Όταν ολοκληρώθηκε στο χωριό το δίκτυο ύδρευσης, κατασκευάστηκε μια δεύτερη δεξαμενή, «υποδεξαμενή» τη λέγανε, που συγκέντρωνε το περίσσευμα του νερού της δεξαμενής ύδρευσης. Το νερό αυτό με ξεχωριστό δίκτυο διανεμήθηκε περιμετρικά του χωριού και έτσι αυξήθηκαν κάπως οι αρδευόμενες εκτάσεις.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μεταφέρθηκε στο χωριό νερό από δύο μικρές πηγές των Ποταμιών (Δεσιάς και Βαλελή) και αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, κατασκευάστηκε η υπάρχουσα δεξαμενή συγκέντρωσης και αποθήκευσής του στη θέση Ξεροτρόχαλο.

Από το νερό αυτό αρδεύονται κάποιες πολύ μικρές εκτάσεις της περιοχής κοντά στο Νεκροταφείο και ποτίζονται κυρίως τα αιγοπρόβατα που εκτρέφονται στα παρακείμενα του Νεκροταφείου υπόστεγα.