Ο Λαμπρινός πέθανε στη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής. Στην κηδεία του, η αδερφή του η Ελενίτσα, μετέπειτα σύζυγος του Γιώργη του Καπεδιανού, θέλοντας, προφανώς, να εκφράσει τον σημαντικό ρόλο του εκλιπόντος και την τεράστια συμβολή του στην επιβίωση της οικογενείας τους, εξέφραζε την θλίψη και την οδύνη της για την απώλειά του, επαναλαμβάνοντας μονότονα το παρακάτω «μοιρολόι»:
Λαμπρινάκι, Λαμπρινάκι,
το ψωμί και το λαδάκι.