ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΣΙΡΗΣΟΥΝΕ ΞΕΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΙ

[vangelisk]

Στη δεκαετία του 1970 τα λεφτά που κυκλοφορούσανε στο χωριό ήτανε ελάχιστα. Οι οικογένειες που έστελναν μαθητές στο Γυμνάσιο στην αρχή της σχολικής χρονιάς είχαν μεγάλο πρόβλημα πως θα ψωνίσουνε στα παιδιά τους ρούχα, παπούτσια κλπ.

Ο Μάκης ο Γαρμπής εκείνη την εποχή έβγαλε τους χωριανούς από τη δύσκολη θέση. Τους παρακίνησε να πηγαίνουν εργάτες στη συλλογή της σταφίδας στο χωριό της γυναίκας του στην Τύλισο και αυτός ανελάμβανε να τους βρει δουλειά.

Το μάζεμα της σταφίδας γινότανε και γίνεται το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου.

Κάποτε, λοιπόν, πήγαν στην Τύλισο στη σταφίδα η Αγγελικώ με τον γιό της τον Βαγγέλη, 13 χρονών τότε, και Στέλλα με τον γιό της τον Μανώλη, 12 χρονών τότε.

Όταν φτάσανε στην Τύλισο ο Μάκης προθυμοποιήθηκε ευχαρίστως να τους φιλοξενήσει στο σπίτι του και να τους βρει και δουλειά.

- Το σαλονάκι μου στη διάθεσή σας, τους είπε.

Το βράδυ της ίδιας μέρας τους πήρε και τους πήγε στου Παντελογιώργη που ήξερε ότι χρειάζεται εργάτες.

Ο Παντελογιώργης, μόλις τους είδε, είπε:

- Κύριε Μανώλη, εντάξει, να πάρω τις γυναίκες, μα τα παιδιά είναι μικρά, δεν θα αντέξουνε στη δουλειά.

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι εκείνα τα χρόνια το μεροκάματο ήτανε από ήλιο σε ήλιο, δηλαδή από το πρωί μέχρι το βράδυ με κάποια μεσημεριανή διακοπή για φαγητό.

- Μην τα θωρείς ετσά, απαντάει ο Μάκης. Αυτά είναι σπίρτα στη δουλειά. Αυτά είναι κοπέλια και μέχρι να τσιρήσουνε ξεκουράζονται.

Εν πάση περιπτώσει, πείστηκε ο Παντελογιώργης να πάρει και τα κοπέλια στη δουλειά.

Όμως, όπως ήταν αναμενόμενο, τα κοπέλια δεν άντεξαν και τη δεύτερη μέρα απολύθηκαν.