Ο ΚΑΤΣΙΑ – ΚΑΤΣΙΑΣ

[vangelisk]

Οι Βαρδήδες είχανε ένα πρώτο μπάρμπα που ήτανε Αρχιμανδρίτης στη Μονή Αρσανίου. Το καλογερικό του όνομα ήτανε Άνθιμος.

Φημολογότανε ότι ο Άνθιμος είχε στην κατοχή του πολλές χρυσές λίρες.

Κάποια στιγμή η υγεία του Άνθιμου κλονίστηκε και ο θάνατός του θεωρούνταν θέμα ημερών.

Επί ένα μήνα ο Μάκης, που ήτανε ο καλόγερος και δικός του θείος, έμενε στο κελί του Άνθιμου με την ελπίδα ότι μόλις πεθάνει θα πάρει τις λίρες και θα φύγει.

Μια μέρα, όμως, χρειάστηκε να λείψει από το κελί του Άνθιμου για να κάνει κάποιες δουλειές.

Εκείνη τη μοναδική ημέρα που έλειψε ο Μάκης πέθανε ο Άνθιμος και έτυχε να βρεθεί κοντά του την ώρα που ξεψυχούσε ένας άλλος ανιψιός του, ο οποίος, όπως λένε, πήρε τις λίρες του Άνθιμου και έφυγε.

Μόλις το έμαθε ο Μάκης έγινε έξω φρενών.

- Δεν μου τρέχει, έλεγε. Τόσο καιρό ήμουνα εκεί. Μια μέρα έλειψα και εκείνη τη μέρα βρήκε να πεθάνει. Και πήγε ο ξάδερφος μου ο Κάτσια - κάτσιας και μου πήρε τις λίρες.
(κάτσια – κάτσια: σιγά – σιγά, αθόρυβα)