ΓΙΩΡΓΗΣ, ΜΑ ΠΟΙΟΣ ΓΙΩΡΓΗΣ

[vangelisk]

Ο Στελής ο Κολαράς, ο κουλοχέρης, από το Μαλάκι ερχότανε τακτικά στο χωριό μας.

Μια φορά συναντήθηκε στο καφενείο με τρεις Γιώργηδες: Τον Γιώργη τον καφετζή, τον Πολογιώργη και τον Φουντουλογιώργη.

Αφού ήπιανε μερικά κρασάκια και ευθυμήσανε βγήκανε στο δρόμο αγκαλιασμένοι και οι τέσσερις και τραγουδούσανε.

Πάνω στην ευθυμία τους κάποιος από τους τρεις Γιώργηδες ακούμπησε με το μεσαίο δάκτυλο του χεριού του την έξοδο του παχέος εντέρου του Στελή του Κολαρά.

Ο Στελής, φυσικά, έγινε έξω φρενών.

- Οϊ δα, μωρέ πούστηδες, θα με γαμ… κιόλας; τους λέει και σηκώνεται και φεύγει.

Έτσι, η όμορφη παρέα είχε άδοξο τέλος.

Βέβαια την κοινή γνώμη του χωριού ελάχιστα απασχόλησε και απασχολεί το άδοξο τέλος της παρέας.

Αν και έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια, την κοινή γνώμη απασχολεί ποιος ήταν ο δράστης που πρόσβαλε τη γενετήσια αξιοπρέπεια του Στελή.

Ο ίδιος ο Στελής ρωτήθηκε μετά από πολλά χρόνια να αληθεύει το περιστατικό. Παραδέχθηκε ότι πραγματικά έτσι έγινε, όμως «αυτό ήτανε του κρασιού», είπε χαρακτηριστικά.

Κανείς από τους τρεις Γιώργηδες δεν έχει παραδεχτεί ποτέ ότι υπήρξε ο δράστης του εγκλήματος.

Έχουν περάσει ήδη πολλά χρόνια, το αδίκημα έχει παραγραφεί, το θύμα δεν υπέβαλε ποτέ μήνυση, έδωσε μάλιστα και άφεση αμαρτιών, ο δράστης δεν υποτροπίασε (δεν το έκανε ξανά).

Όμως η αδηφάγος κοινή γνώμη συνεχίζει να προβληματίζεται για το ποιος Γιώργης είναι ο δράστης.

Απ’ ότι φαίνεται, μάλλον και αυτό το έγκλημα θα συμπεριληφθεί στα ανεξιχνίαστα.