ΧΟΧΛΙΟΙ: ΚΑΘΑΡΙΣΜΑ - ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

[vangelisk]

Πριν χρησιμοποιήσουμε τους χοχλιούς που μαζέψαμε θα πρέπει να τους ταΐσουμε για να «κατουρήσουν». Θα πρέπει δηλαδή να «βγάλουν» τα χόρτα που έχουν φάει γιατί διαφορετικά θα είναι πικροί.

Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να τους «ταΐσουμε». Πρέπει λοιπόν να τους βάλουμε σε ένα δικτυωτό τσουβάλι για να μπορούν να αναπνέουν και να σουρώνουν και τα σάλια τους.

Το «τάϊσμα» γίνεται είτε με αλεύρι είτε με μακαρόνια. Το αλεύρι έχει το πλεονέκτημα ότι δεν έχει αλάτι, αλλά επειδή αποτελείται από μικρούς κόκκους τους τυφλώνει και επιπλέον κολλάει στο κέλυφός τους και χρειάζεται επιπλέον προσπάθεια στο καθάρισμα. Τα μακαρόνια δεν έχουν μεν τα μειονεκτήματα αυτά, αλλά έχουν το μειονέκτημα ότι είναι αλατισμένα και κάποιοι χοχλιοί μπορεί να ψοφήσουν.

Οι χοχλιοί (σαλιγκάρια) είναι ζωντανός οργανισμός. Οι χοχλιοί που αγοράσαμε ή αποθηκεύσαμε μπορεί να έχουν ψοφήσει για διάφορους λόγους. Ένας ψοφησμένος χοχλιός στο πιάτο θα μας χαλάσει τη διάθεση με τη δυσάρεστη μυρωδιά του.

Γι αυτό το λόγο θα πρέπει να τους καθαρίσουμε καλά πριν τους ψήσουμε.

Πρέπει να βγάλουμε την τσίπα, την μεμβράνη δηλαδή που σχηματίζεται στο στόμιο του κελύφους τους.

Για να βγάλομε την τσίπα τους καταβρέχουμε με νερό και τους αφήνουμε για λίγο. Όσοι είναι ζωντανοί θα βγάλουν το κεφάλι τους. Όσοι είναι ψόφιοι δεν θα το βγάλουν και πρέπει να πεταχτούν.

Στη συνέχεια όλους τους ζωντανούς τους βράζουμε σε βραστό νερό και αλάτι για λίγο μέχρι να αφρίσουν. Οι αφροί, τα σάλια τους, πρέπει να αφαιρεθούν με μία κουτάλα.

Μετά το ξάφρισμα, με ένα μαχαιράκι καθαρίζουμε τα υπολείμματα της μεμβράνης και το καβούκι τους.

Στη συνέχεια τους ξεπλένουμε και τους αφήνουμε να στραγγίσουν στο σουρωτήρι.

Ύστερα από όλα αυτά τα σαλιγκάρια είναι έτοιμα για ψήσιμο.