Η ΣΦΑΚΟΜΠΙΣΤΟΛΑ

[vangelisk]

Τον παλιό «καλό» καιρό που τα παιγνίδια ήταν είδος πολυτελείας τα παιδιά έπρεπε με κάθε τρόπο να τα κατασκευάζουν.

Ένα από τα κλασικά παιγνίδια ήταν και η σφακομπιστόλα. Πρόκειται για μία μπιστόλα που κατασκευάζεται από τον κορμό του φυτού σφάκα που φυτρώνει στις όχθες των ποταμών στης Νύφης τα ποτάμια.

Αυτού του είδους η μπιστόλα είναι της πλάκας, κάνει δηλαδή μόνο κρότο.

«Άντρας είσαι εσύ μωρέ ή σφακομπιστόλα; » έλεγαν σε κάποιο όταν ήθελαν να του πουν ότι ήταν μόνο λόγια και κατά συνέπεια ακίνδυνος.

Ο τρόπος που κατασκευάζεται η σφακομπιστόλα είναι σχετικά απλός. Κατάλληλη εποχή για την κατασκευή της είναι η άνοιξη, επειδή τότε κυκλοφορούν οι χυμοί του φυτού και ξεκολλάει εύκολα ο φλοιός από το ξύλο.

Διαλέγουμε, λοιπόν, ένα κομμάτι κλαδιού σφάκας που είναι ίσιο και δεν έχει παρακλάδια.

Μαδάμε προσεκτικά τα φύλλα για να μην τρυπήσει ο φλοιός. Το μήκος του κλαδιού πρέπει να είναι 60 εκατοστά περίπου.

Στην χοντρή άκρη του κλαδιού, αυτή δηλαδή που ήταν κοντά στη ρίζα του φυτού, και σε απόσταση περίπου 10 εκατοστά από την αρχή της χαράζουμε γύρω –γύρω το φλοιό για να κάνουμε τη χειρολαβή.

Στη συνέχεια προσπαθούμε να ξεκολλήσουμε από το υπόλοιπο ξύλο μήκους 50 εκατοστών τον εξωτερικό φλοιό. Για να το πετύχουμε ανοίγουμε από την λεπτή άκρη του ξύλου το φλοιό σε σχήμα τριαντάφυλλου και με προσεκτικές κινήσεις περιστρέφουμε το φλοιό κυκλικά.

Αφού ξεκολλήσουμε τον φλοιό, ισιώνουμε την στενή του άκρη.

Κόβουμε από τη στενή μεριά του κορμού της σφάκας που αφαιρέσαμε ένα κομμάτι 2 εκατοστών περίπου και το βάζομε μέσα στο σωλήνα - φλοιό της σφάκας. Αυτό το λέμε «σούρο». Το σπρώχνουμε σιγά - σιγά ώστε να μπει μέσα στη στενή άκρη του φλοιού, χωρίς να τον καταστρέψει.

Κόβουμε από την στενή άκρη του κορμού της σφάκας ένα κομμάτι ξύλου περίπου 10 εκατοστά και το πετάμε. Σκοπός μας είναι να υπάρχει μεταξύ του σούρου και του ξύλου της μπιστόλας ένα κενό, όταν θα «πυροβολούμε».

Σπρώχνοντας απότομα το κορμό μέσα στο φλοιό ο αέρας που εγκλωβίζεται συμπιέζεται, σπρώχνει το σούρο, τον «εκσφεντονίζει» και συγχρόνως ακούγεται ένα «μπαμ».

Επειδή ο φλοιός εσωτερικά γρήγορα στεγνώνει και δεν μπορούμε να «πυροβολούμε», τον σαλιώνουμε ανά διαστήματα.