ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

[vangelisk]

Ο Άγιος Γεώργιος, γνωστός και ως Τροπαιοφόρος, θεωρείται γενικά στην Κρήτη ως ο προστάτης της κτηνοτροφίας.

Σε όλα σχεδόν τα κτηνοτροφικά χωριά υπάρχει και κάποια εκκλησία αφιερωμένη στη Χάρη του.

Έτσι και στο δικό μας χωριό, υπάρχει μια πολύ παλιά εκκλησία στην νότια άκρη του οικισμού, στο Πανοχώρι, αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο. Μάλιστα μέχρι πριν μερικές δεκαετίες στο χώρο που υπάρχει η εκκλησία λειτουργούσε και το νεκροταφείο του χωριού.

Κάθε χωριό έχει επιλέξει μια γιορτή Αγίου για να πανηγυρίζει. Συνήθως επιλέγονται Άγιοι που γιορτάζονται την άνοιξη ή το καλοκαίρι προκειμένου οι καιρικές συνθήκες να είναι ευνοϊκές.

Στο δικό μας χωριό η γιορτή του Αγίου Γεωργίου έχει επιλεγεί από πολύ παλιά ως ημέρα πανηγυριού.

Η γιορτή, λοιπόν, του Αγίου Γεωργίου έχει μεγάλη σημασία και σπουδαιότητα για το χωριό μας, αφού πρόκειται για διπλή γιορτή, ημέρα που το χωριό μας πανηγυρίζει και συγχρόνως ημέρα που γιορτάζει ο προστάτης Άγιος της κτηνοτροφίας.

Πανηγύρι, εκτός από μια εξέχουσα θρησκευτική γιορτή, στην οποία έπρεπε να συμμετέχει ολόκληρο το χωριό και όχι μόνο, σήμαινε και παραδοσιακό γλέντι με οργανοπαίχτες Κρητικής μουσικής. Τα πανηγύρια και οι γάμοι ήταν οι μοναδικές ευκαιρίες για διασκέδαση των κατοίκων των χωριών μέχρι και λίγες δεκαετίες πριν.

Το γλέντι συνήθως διοργανωνόταν σε κάποιο καφενείο ή έξω στην Πλατεία του χωριού. Επειδή όμως η ημέρα του Αγίου Γεωργίου γιορτάζεται την Άνοιξη και οι καιρικές συνθήκες δεν είναι πάντα ευνοϊκές, με συνέπεια πολύ συχνά να βρέχει και επιπλέον, επειδή τα καφενεία δεν διέθεταν μεγάλες αίθουσες για τους πανηγυριώτες, σταδιακά εγκαταλείφθηκε η διοργάνωση πανηγυριού την ημέρα του Αγίου Γεωργίου.

Στην εκκλησία κατά την ημέρα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου ερχότανε πλήθος κόσμου, συγγενείς και γνωστοί και από τα γειτονικά χωριά. Όταν τελείωνε η εκκλησία οι ξενοχωριανοί βομβαρδιζότανε κυριολεκτικά μέχρι παρεξηγήσεως από προσκλήσεις των χωριανών μας να τους επισκεφθούν στα σπίτια τους και να φάνε μαζί το μεσημέρι. Οι ξενοχωριανοί, προκειμένου να μην στεναχωρήσουν κανένα, αναγκαζότανε να επισκέπτονται όλους όσους τους είχαν προσκαλέσει, έστω και για λίγο, με αποτέλεσμα να επιστρέφουν στα χωριά τους βραδιασμένα και ντίρλα στο μεθύσι.

Την ημέρα του Αγίου Γεωργίου ήταν ντροπή κάποιος χωριανός μας να μην έχει στο σπίτι του έστω και ένας ξενοχωριανό επισκέπτη για να πιει ένα κρασί.

Ευτυχώς, δηλαδή, που τα γαϊδουράκια τους ήξεραν το δρόμο της επιστροφής και δεν έπιναν κρασί!

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο Άγιος Γεώργιος γιορταζόταν και γιορτάζεται ακόμη και σήμερα ως ο προστάτης της κτηνοτροφίας. Αυτό σημαίνει ότι εκτός του ότι οι κτηνοτρόφοι συνηθίζουν να κάνουν στον Άγιο «τάξιμο» κάποιο ζώο για να πάει καλά το κοπάδι τους ή να θεραπευτεί κάποιο άρρωστο ζώο τους, όλοι ανεξαιρέτως διάθεταν και διαθέτουν το γάλα των αιγοπροβάτων τους της προηγούμενης ημέρας στη Χάρη του Αγίου.

Πιο συγκεκριμένα, όλο το γάλα που παράγουν τα αιγοπρόβατα του χωριού μας την παραμονή της εορτής του Αγίου Γεωργίου δικαιωματικά ανήκει στον Άγιο και όχι στους κτηνοτρόφους

Αυτό σημαίνει ότι τα τυροκομεία που παίρνουν το γάλα των χωριανών μας, την ημέρα που γιορτάζει ο Άγιος φέρνουν στην εκκλησία τυροκομικά προϊόντα (μυζήθρα και γραβιέρα) ίσης αξίας με την αξία του γάλακτος που αγόρασαν από τους παραγωγούς του χωριού μας την προηγούμενη ημέρα, φυσικά χωρίς να πληρώσουν την αξία του γάλακτος αυτού στους παραγωγούς.

Τα τυροκομικά αυτά προϊόντα, η γραβιέρα και η μυζήθρα δηλαδή, αφού ευλογηθούν από τον Ιερέα και αναγνωσθεί η κατάλληλη δέηση υπέρ υγείας των κτηνοτρόφων και των αιγοπροβάτων τους, μοιράζονται στο εκκλησίασμα μετά το πέρας της λειτουργίας.