ΗΝΤΑ ΔΑΙΜΟΝΟΥΣ ΝΑΧΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕ ΘΕΛΑ ΠΑΡΕΙΣ;

[PAPADAKIS B GIVRGOS]

Ο Αντωνογιαννης (Γιαννης Παπαδακης) και ο Πωλαντωνης, καλοι φιλοι και
με διαθεση για γελιο, τα ελεγαν τακτικα γελωντας και σχολιαζοντας προσωπα και πραγματα της μικρης κοινωνιας.

Καποια στιγμη, ο Γιαννης εβγανε το πακετο τα τσιγαρα (ΕΘΝΟΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ), επαιρνε ενα και ελεγε και του Πωλαντωνη:

- Aντωνη θες τσιγαρο; Να, παρε ενα.

Ο Αντωνης δεν ηταν καπνιστης. Του αρεσε, αλλα απεφευγε να καπνισει γιατι η γυναικα του η Μαρια τον απετρεπε για λογους υγειας.

Ετσι στο κερασμα του Γιαννη, που τουλεγε παρε ενα, αυτος επαιρνε ενα τσιγαρο λεγοντας ταυτοχρονα:

--ΕΠΕΙΔΗΣ ΕΙΝ ΤΣΙΓΑΡΟ---

Τοτε ο Γιαννης του ελεγε:

- Hντα δαιμονους ναχα νειναι δε θελα παρεις, ναχα
νειναι μ...??? δηλαδη δε θελα παρεις;

Ο Αντωνης τοτε ελεγε:

- Γροικα το Γιαννιο, γροικα!! Αυτή ήταν η αρχη ενος γελιου μεχρι δακρυω, διανθιζομενου στην συνεχεια απο αναφορες του τυπου:

- Θυμασαι μωρε τον ταδε απου...........κτλ.

Το ωραιο ειναι οτι τα παραπανω επαναλαμβανονταν με τον ιδιο ακριβως τροπο αποτελωντας αιτια παλι για γελιο και αστεια.