ΕΠΑΔΑΠΑ, ΕΠΑΔΑΠΑ ΜΑΡΙΩ

[vangelisk]

Κάποιο καλοκαίρι ήτανε στα Ποτάμια, στο περιβόλι τους, ένα ζευγάρι χωριανοί. Η Μαρία, ας πούμε, με τον άνδρα της (η Μαρία δεν είναι, για ευνόητους λόγους το πραγματικό όνομα). Στο διπλανό περιβόλι ήτανε κάποια κόρη του Ζουμπέρου. Στο πάνω περιβόλι ήτανε ο Χρήστος ο Καψάλης.

Σε κάποια στιγμή ο Χρήστος βλέπει τον άντρα της Μαρίας να πηγαίνει στο περιβόλι του Ζουμπέρου και να κατεβαίνει με την κόρη του στον ποταμό.

Μετά από λίγα λεπτά, η Μαρία αναζητά τον άντρα της. Ίσως κάτι να ήξερε ή να είχε υποψιαστεί κι άρχισε να τον ψάχνει και να του φωνάζει.

Αυτός βέβαια καμιά απάντηση δεν έδινε.

Τότε η Μαρία βλέπει τον Χρήστο στο περιβόλι της.

- Μπάρμπα Χρήστο, του λέει αλαφιασμένη, είδες τον άντρα μου;
Ο Χρήστος, χωρίς να το πολυσκεφτεί, απαντά:

- Επαδαπά, Μαριώ, επαδαπά Μαριώ.
(επαδαπά = κάπου εδώ κοντά)