ΜΗΔΕ ΕΙΔΑ, ΜΗΔΕ ΑΚΟΥΣΑ….

[vangelisk]

Ο δρόμος που συνδέει το χωριό μας με τα Ρούστικα, ο «αμαξωτός», έτσι τον λέγανε, κατασκευάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Η κατασκευή του δεν έγινε ούτε με μπουλντόζες, ούτε με κομπρεσσέρια, γιατί τέτοια εργαλεία δεν υπήρχανε τότε. Το έργο έγινε χειρωνακτικά, δηλαδή με γκασμάδες, φτυάρια και όπου υπήρχε βραχισμός και ήτανε αναγκαίο να μπούνε φουρνέλα, οι τρύπες στους βράχους ανοιγότανε με την παραμίνα, ένα ατσάλινο λοστό μήκους δύο περίπου μέτρων, που τον κτυπούσανε στον βράχο μέχρι να γίνει η πέτρα σκόνη και να ανοίξει η τρύπα.

Η κατασκευή του έργου έγινε με αυτεπιστασία της τότε Κοινοτικής Αρχής. Η Κοινοτική Αρχή, κάποια στιγμή, κατηγορήθηκε τότε για κακοδιαχείριση και συγκεκριμένα ότι «έγραφε» μεροκάματα σε ανθρώπους που ούτε δουλεύανε στο έργο, αλλά ούτε και οι ίδιοι είχαν ιδέα ότι τους «γράφανε» μεροκάματα. Ένας από αυτούς που του γράφανε μεροκάματα χωρίς να το ξέρει ήτανε και ο Παντελιδοβαγγέλης.

Κάποια στιγμή, λοιπόν, τον καλούνε στο Σταθμό της Χωροφυλακής στα Ρούστικα για να καταθέσει για την υπόθεση αυτή.

- Βαγγέλη, εσύ δουλεύεις στο δρόμο; τον ρωτά ο Νοματάρχης.

- Εγώ, κύριε Νοματάρχη, μηδ’ είδα, μηδ’ άκουσα, μηδέ ειδιοποιήσασί με, απαντά ο Βαγγέλης.