Η ΥΔΡΕΥΣΗ

[vangelisk]

Ένας βασικός, αν όχι ο βασικότερος λόγος που κτίστηκε το χωριό μας στη συγκεκριμένη τοποθεσία είναι η ύπαρξη της πηγής της Κάτω Βρύσης.

Μέχρι και στα μέσα της δεκαετίας του 1960 η Κάτω Βρύση ικανοποιούσε κατά αποκλειστικότητα τις ανάγκες ύδρευσης του χωριού.

Το νερό μεταφερότανε στα σπίτια από τις γυναίκες με τα λαήνια, ειδικές πήλινες στάμνες. Τα σπίτια που ήτανε κατασκευασμένα κοντά στην Κάτω Βρύση θεωρούνταν προνομιούχα όχι μόνο γιατί ήταν κοντά στο νερό, αλλά και γιατί μπορούσαν να δουν πότε δεν υπήρχε συνωστισμός για να πάνε να γεμίσουν το λαήνι τους.

Στην Κάτω Βρύση υπήρχαν κατασκευασμένες και δύο μεγάλες γούρνες που χρησίμευαν για να πλύνουν τα ρούχα οι γυναίκες.

Εκτός από τις γούρνες στην Κάτω Βρύση, υπήρχαν και στους Αγίους Σαράντες, σώζονται μέχρι σήμερα, όπου και πήγαιναν κι εκεί οι γυναίκες του χωριού να πλύνουν τα ρούχα τους.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 κατασκευάστηκε το υπάρχον δίκτυο μεταφοράς νερού για ύδρευση από το Φαράγγι και το δίκτυο διανομής του εντός του χωριού. Αρχικά και τα δύο δίκτυα κατασκευάστηκαν από σιδερένιες σωλήνες. Οι σωλήνες του δικτύου μεταφοράς στα τέλη της δεκαετίας του 1970 αντικαταστάθηκαν με πλαστικές και αργότερα αντικαταστάθηκαν με πλαστικές και οι σωλήνες του δικτύου διανομής.

Ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε την κατασκευή δεξαμενής συγκέντρωσης και αποθήκευσης του νερού στου Γλαμπέ το Αλώνι, προκειμένου να εξυπηρετεί ολόκληρο το χωριό. Όμως, επειδή με φυσική ροή το νερό δεν έφτανε μέχρι το σημείο εκείνο, κατασκευάστηκε χαμηλότερα, στο μέρος που υπάρχει και σήμερα σε οικόπεδο που παραχωρήθηκε από τους ιδιοκτήτες του.

Η αρχική υδραυλική εγκατάσταση, λόγω έλλειψης υποδομής αποχέτευσης, στα σπίτια του χωριού αποτελούνταν από μία μόνο βρύση που τοποθετούνταν στην αυλή των σπιτιών.

Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 η χρέωση της κατανάλωσης του νερού γινότανε ανά άτομο της οικογενείας. Επειδή όμως υπήρχε έλλειψη νερού που οφειλότανε στην αλόγιστη χρήση του, η τότε Κοινοτική Αρχή αναγκάστηκε να τοποθετήσει υδρομετρητές.