ΤΟ ΒΡΟΧΟΜΕΤΡΟ

[vangelisk]

Η Κάτω Βρύση είναι η μοναδική πηγή νερού μέσα στο χωριό μας. Προφανώς γι’ αυτό το λόγο κτίστηκε και το χωριό στο συγκεκριμένο μέρος, αφού είναι γνωστό ότι τα χωριά κτιζότανε εκεί που υπήρχε νερό, γιατί δίκτυα μεταφοράς και αντλιοστάσια στα παλιά τα χρόνια δεν υπήρχαν.

Η Κάτω Βρύση δεν χρησίμευε μόνο για να ξεδιψάει τους κατοίκους του χωριού και τα ζώα τους. Χρησίμευε και ως …βροχόμετρο. Οι κάτοικοι του χωριού, δηλαδή, μετρούσαν το ύψος των βροχοπτώσεων παρατηρώντας την ποσότητα του νερού που έτρεχε από την Κάτω Βρύση.

Η Κάτω Βρύση, αν κάποιος παρατηρήσει προσεκτικά, δεν είναι μόνο φυσική πηγή. Είναι συγχρόνως και δεξαμενή νερού, Χατζινές, όπως λεγότανε η δεξαμενή.

Ουσιαστικά πρόκειται για μια μικρή σπηλιά, στο βάθος της οποίας υπάρχει η πηγή του νερού, το έδαφος και τα πλάγια της είναι από φυσική πέτρα, πλάκα, και μόνο η πρόσοψη της είναι κτισμένη. Παλιότερα υπήρχαν στην πρόσοψη και δύο βρύσες, τα μουσουλούκια, τα οποία άνοιγαν για να τρέξει το νερό είτε να γεμίσουν τα λαήνια, είτε στις γούρνες για να ποτίσουν τα ζώα και να πλύνουν τα ρούχα τους. Όταν τα μουσουλούκια ήταν κλειστά, το νερό αποθηκευόταν μέσα στη δεξαμενή.

Συγχρόνως υπήρχε και μια ανθρωποθυρίδα, ένα παραθυράκι με κάγκελα, από το οποίο κάποιος κάτοικος έμπαινε κατά διαστήματα για να καθαρίσει τη δεξαμενή.

Το παραθυράκι αυτό υπάρχει και σήμερα, μικρότερο βέβαια για τις ανάγκες της ανάπλασης της πρόσοψης.

Παλιά, λοιπόν, οι κάτοικοι του χωριού δεν είχαν άλλο τρόπο για να ενημερώνονται για το ύψος των βροχοπτώσεων του χειμώνα και είχαν ανακαλύψει και αυτή τη χρησιμότητα της Κάτω Βρύσης.

Αν, λοιπόν, το χειμώνα «κατέβαινε» η Κάτω Βρύση, δηλαδή έτρεχε από το παράθυρο το νερό μπόλικο και με ορμή, αυτό σήμαινε ότι το ύψος των βροχοπτώσεων ήταν ικανοποιητικό. Αν περνούσε ο χειμώνας και καμιά φορά δεν είχε κατεβεί η Κάτω Βρύση, αυτό σήμαινε ότι οι βροχοπτώσεις ήταν λίγες και το καλοκαίρι «δεν θα είχαν ούτε νερό να πιούνε».

Ο ιδανικότερος χειμώνας, από πλευράς ύψους βροχοπτώσεων, ήταν όταν η Κάτω Βρύση «κατέβαινε» τόσο πολύ ώστε τα νερά έτρεχαν με ορμή σε ύψος πάνω από το δεύτερο οριζόντιο κάγκελο του παραθύρου, και επιπλέον ο χείμαρρος που έφτανε, κατά τη διάρκεια της νεροποντής, από το Πάνω Χώρι και τους Καφάδες ήταν τόσο μεγάλος, ώστε το αποχετευτικό σύστημα της Κάτω Βρύσης δεν μπορούσε να τα απορροφήσει, πλημμύριζε ο δρόμος και τα νερά έβρισκαν διέξοδο στο δρόμο που οδηγεί προς τις Άμπελες.